Bizar Nieuw(s)
Cordaan - Persoonlijk
(...in opbouw...)
Donderdag 16 oktober 2008, tegen middernacht...
na kort bezoek 's middags aan mijn vader, na een vervolgens heel lang bezoek in de namiddag/avond aan het politiebureau en na uiteindelijk toch ook nog maar bezoek aan de spoedeisende hulp van het ziekenhuis tot tegen middernacht:
Hier twee van de foto's van kwetsuren mij toegebracht in het verpleeghuis door ene Cor D.
Deze persoon sprak ik in de functie van weekend-/avondhoofd (= enige verpleegkundige in hele huis) eenmalig telefonisch in juni 2008. Vader was toen op last van directie en management, na een zoveelste ziekenhuisopname op mijn initiatief (terwijl er volgens medewerkers verpleeghuis weer niets met hem aan de hand was), verhuisd van afdeling C1 naar afdeling B3. De "afspraken" met mij (= opgelegde regels) werden aangescherpt. Allerlei medewerkers, ook zorgpersoneel op de nieuwe afdeling, bedachten daar hun eigen regels bij... En in het betreffende weekend was mij z.g. weer eens verboden om telefonisch met vader te spreken... Daarom heb ik via de receptie gebeld met het dienstdoende middag-/avondhoofd en dat was de mij volkomen onbekende Cor D.
Deze Cor gedroeg zich toen telefonisch direct vijandig en verbaal agressief. Hij ging over van alles in discussie, vertelde tot de staf te behoren en precies te weten wat zich allemaal afspeelde want hij was ook lid van de cliëntenraad... En hij had al "genoeg over mij gehoord van een paar collega's" en ik "mocht blij zijn dat ik hém nooit was tegengekomen, want hij zou wel raad met me weten"...
Hetgeen ik dus ondervond op 16 oktober 2008...
Vervolg d.d. 21.8.09:
...Dit omdat ik in "overtreding" was: het was 15.35 uur en ik zat met vader op de gang buiten de afdeling. Er was een lieve oude dame (een heel kiene 89-jarige met veel klachten over een andere afdeling waar haar man verbleef) die met ons zat te praten. Mijn vader vond dat gezellig en at nog een tweede beschuitje met aardbeien (zoals altijd en veel meer door mij meegebracht). Hij eet te weinig en hij eet traag... Hij zat lekker te praten en te eten, toen avondhoofd Martine Z. kwam en de rolstoel beetpakte om, zoals ze zei, mijn vader nu naar de afdeling terug te brengen, want de "afspraak" was dat ik hem tot uiterlijk 15.30 uur mocht bezoeken... Vader raakte overstuur, ik stond niet toe dat er in vaders aanwezigheid zo werd gehandeld en hield de rem van de stoel vast. Dat vond Martine "heel flauw" en ze vertrok. Om een paar minuten later achter mij op te duiken samen met een forse man die mij vastgreep en Martine opdracht gaf snel met mijn vader naar de afdeling te lopen. Vaders spullen vlogen over de grond, hij schreeuwde en gilde dat ze zijn dochter met rust moesten laten, hij huilde en was volledig over stuur. Ik probeerde achter vader aan te gaan om hem te kalmeren, maar de forse man hield mij vast, sloeg me, duwde me door de gang en slingerde me bijna tegen de grond. Hij had me gewaarschuwd dat hij wel raad met me zou weten. Aha...
Mijn vaders geschreeuw en gehuil staat voor altijd in mijn geheugen gegrift.
De lieve oude dame was van dit alles getuige. *)
Tien minuten na deze bizarre vertoning begreep ik van zorgpersoneel dat dit dus Cor D. was. Hij is hun "baas", het hoofd van het verpleeghuis. Inmiddels weet ik dat dat klopt.
(Eerder schreef ik hier: "Of dit ook klopt, weet ik niet en kan ik niet verifiëren: het is mij onmogelijk gemaakt informatie in te winnen."
In mijn ervaring slikt met name zorgpersoneel erg veel voor zoete koek: ze krijgen van collega's of meerderen iets te horen en dan is het zo. Slechts een enkeling vraagt door en houdt er een eigen mening op na (die altijd wordt afgestraft). In mijn ogen is dit, in ieder geval in het Slotervaart verpleeghuis, een logisch gevolg van de van bovenaf opgelegde druk om "loyaal" te zijn. Ten koste van alles...)
In juni 2009 stond groots op de draaideur van het "verpleeg"huis dat deze Cor D. zijn 40-jarig "jubileum" vierde. Begonnen als broekie in de verzorging en waarschijnlijk op- en meegegroeid met de nog steeds heersende cultuur van indoctrinatie in één van de vele voorlopers (o.m. Verenigde Amstelhuizen) van Cordaan. Hij was een goede leerling, net als o.m. regiodirecteur Ton S. (o.m. zorgmanager Verenigde Amstelhuizen) en dat werd beloond. Hij heeft het ver geschopt en mag zich "lid van de staf" en "hoofd" van verpleeghuis Slotervaart noemen én hij is, zo hij mij zelf liet weten, "lid van de cliëntenraad" en nee hoor, dat is helemaal niet vreemd...
Een prima voorbeeld voor alle medewerkers, deze Cor D. "Kijk, zó straffen we autonoom denken, voor ons lastig gedrag, klachten en kritiek af en zo stellen we voorbeelden voor anderen die dezelfde weg willen bewandelen. Wij hebben een fantastische club en we zijn loyaal jongens en meisjes, denk erom". Dat is de Cordaancultuur. En het werkt... of je nou medewerker bent of cliënt of dementerende bewoner.
Ruim anderhalf jaar ervaring heeft mij geleerd dat veel zorgmedewerkers van het Slotervaart "verpleeg"huis als de dood zijn voor ontslag en dat de meeste familieleden van bewoners bang zijn dat hun daar wonende zorgafhankelijke familielid het zal moeten ontgelden als ze teveel klagen. Degenen die wel klagen, komen nooit ver of worden inderdaad afgestraft. (Hierover elders later meer.)
*) Maanden hierna heb ik begrepen dat deze hoogbejaarde getuige hierdoor, nog meer dan ik, een fiks trauma heeft opgelopen en dat ze heel graag als getuige wil optreden. Verdere berichten hierover, evenals over mijn aangifte van mishandeling, volgen...
Wordt nog verder vervolgd...
.....
