Cordaan - Zwartboek

Verpleeghuis Slotervaart - 2.

 Onvrede en frustraties bij het personeel van Cordaan
"Willen we daar iets aan gaan doen, dan moeten we toch echt bij onszelf beginnen en beginnen met klagen, eventueel georganiseerd!"
Een ander Cordaan - reageer en teken het Manifest!
Vakbond abvakabo fnv

Onvrede en frustraties bij cliënten van Cordaan (en hun dierbaren)
"Willen we daar iets aan gaan doen, dan moeten we toch echt bij onszelf beginnen en beginnen met klagen, eventueel georganiseerd!"
Een ander Cordaan - reageer en teken het Manifest!
Sluit u aan bij de 'Dwaze Kinderen' !

Verpleeghuis Slotervaart

2.
Ingezonden stuk

Onvrede en frustraties bij het personeel van Cordaan over o.m. de reorganisaties.
Willen we daar iets aan gaan doen, dan moeten we toch echt bij onszelf beginnen en beginnen met klagen, eventueel georganiseerd!

We zijn net de reorganisatie van de zorgmanagers naar teammanagers aan het beleven.
De geselecteerden voor de nieuwe functie zijn natuurlijk apentrots, maar de vraag is of ze al dat werk van nu meerdere afdelingen wel aan kunnen.
Alsof de zorgmanagers voordien slapend hun werk konden doen, terwijl iedereen weet dat die de zaak niet eens op de juiste manier rond konden breien door allerlei oorzaken.
Het scheelt Cordaan in ieder geval weer eens de helft van de personeelskosten voor managers, dus bingo voor de bonussen.

Dan komt de zaak van de personeelsvoorziening op de afdelingen voorgaats.
We nemen waar dat een bestaande afdeling wordt gereorganiseerd tot afdeling INTENSIEVE VERZORGING.
Hiertoe wordt het hiervoor niet in aanmerking komende deel van de cliënten, ongeveer de helft, naar een hiervoor vrijgemaakte andere afdeling verhuisd met medeneming van een groot deel van de verzorgenden.
De INTENSIEVE ZORG afdeling wordt verder gevuld met nieuwe cliënten die deze zorg schijnbaar meer dan anderen verdienen.

Jammer voor het personeel en ook natuurlijk de cliënt, wordt de personele tak niet adequaat aangevuld, maar wordt versterkt met stagiaires, leerlingen en flexen. Een goede keukenhulp voor de avond wordt royaal meegegeven met de te verhuizen bewoners.
Het vaste personeel wordt niets gevraagd en heeft geen inspraak, ze worden alleen geconfronteerd met het extra werk.
Voor de INTENSIEVE ZORG wordt een keukenhulp voor de avond als te duur bestempeld, terwijl er genoeg gegadigden zijn voor dat baantje. Het personeel voor de avonddienst wordt echter als ijzeren heinen beschouwd, die je best wat harder kan laten werken.
Geen goed begin dus voor een afdeling die INTENSIEVE ZORG wil leveren.

Gevolg is dat in de weekenden overdag (kennelijk dan geen INTENSIEVE VERZORGING meer) drie of vier man opdraaien voor hetzelfde werk dat door de week door een ruim bemande dagdienst, zeg maar negen man wordt gedaan; maar waarvan het werk aan het einde van de dag evengoed niet klaar is, waardoor de avonddiensten en eventueel ook de nachtdiensten en avond- en nachthoofd dingen moeten doen die niet bij hun toch al drukke werk horen, maar ondertussen wel al gemeengoed zijn geworden.
Reden van het niet op tijd klaar hebben van die werkzaamheden *) is te vinden in een onderdeel van de reorganisatie die probeert duizendpoten van het toch al schaarse goede personeel te maken d.m.v. het “Persoonlijk Begeleiderschap”.
*) waaronder bedoeld wordt al die dingen aanvullen die alleen overdag te halen zijn, zoals medicijnen, linnen, speciale voeding etc., het naar de wasserij brengen van de vuile was, het zorgen voor een goed aangevulde koelkast voor de avond- en nachtdienst, het gereed maken van nieuwe opnames, zodat bewoners voorzien zijn van de nodige middelen om geriefelijk de avond en nacht door te komen, hetgeen niet lukt als er niet voor dekens, kussens etc. wordt gezorgd.

In plaats van goede en verantwoorde ZORG aan de cliënt te kunnen geven, zitten de hiertoe aangestelden nu met hun hoofd in een computer of ze moeten vergaderen, terwijl het werk wordt overgelaten aan, u raadt het al, de leerlingen en de stagiaires.

We vragen ons trouwens af of er wel een omschreven takenpakket bestaat voor een dagdienst, want als die al bestaat wordt deze omschrijving zelden of nooit bestudeerd en al zeker niet naar de letter uitgevoerd.
Maar, zo zou je zeggen, daar hebben wij dan toch een leidinggevende voor aangesteld die daar op moet toezien?
Jazeker, de functie bestaat en is ook ingevuld, maar is kennelijk niet volledig functioneel en laten wij even aannemen dat dit komt door overbelasting of het ontbreken van een passende functieomschrijving.
Functieomschrijvingen geven n.l. rust en vertrouwen in een bedrijf en zijn iets om op terug te vallen voor de leidinggevenden en personeelsleden. Voorwaar een belangrijk item voor een zichzelf respecterend bedrijf.

Boven deze leidinggevende staat dan weer de zorgmanager, nu vervangen door de teammanager, maar ook die geeft geen krimp, want hij/zij ontvangt geen klachten.
Het bedrijf loopt als een trein, denken ze, maar wij als waarnemers denken daar heel anders over en vragen ons af hoe hier de functioneringsgesprekken verlopen en hoe de hierop volgende leidinggevende functionaris met die rapportages omgaat.
Wij denken dat in dit geval de functioneringsgesprekken een farce zijn, die alweer een stapel nutteloze documenten oplevert die wel veel tijd vergen om op te maken, maar waar niemand verder iets mee doet.

En over klachten gesproken, niemand durft te klagen. Men wil wel, maar voelt zich door de situatie geïntimideerd. Personeel is bang voor hun baan en cliënten zijn bang voor represailles of onheuse behandeling.  De bakjes met klachtenformulieren zijn trouwens stilletjes verwijderd uit het gebouw, dus gaat alles gesmeerd en er doet nooit iemand iets fout en er is ook geen openlijke intimidatie.
Leidinggevenden, de goeden niet te na gesproken want ze bestaan echt, trappen alleen maar naar beneden en likken zich naar boven en dat is geen gezonde bedrijfsvoering.

In de wandelgangen hebben we tevens vernomen dat de nachthoofden mobiel worden en bij wijze van gezelschapsdame de omloop gaan inpikken.
In wezen betekent dit dat er voor een regio (hopen we) nog maar één nachthoofd ergens mobiel rondzwerft, de rest wordt bedankt voor ooit bewezen diensten en als er plotseling ergens paniek uitbreekt, mag je hopen dat het nachthoofd toevallig in de buurt is.
En als de nachtdienst een probleemgeval krijgt waar zij wel enige hulp bij kan gebruiken, dan mag zij dat zelf uitzoeken. Haar omloop verkeert in betere sferen.
Voorwaar een hele verbetering voor de bonussen en wat betekende ZORG ook alweer?

Ook het fenomeen flexen is een regelmatig terugkerende bezoeking.
Er zijn natuurlijk ook goede flexen, maar sommigen zijn niet vooruit te branden, of ze komen helemaal niet, of ze komen te laat en gaan te vroeg weg, want dan vinden ze het wel genoeg.
Zonde van het geld, want een flex is duur en een vaste kracht is absoluut beter voor alle partijen.
Het vaste personeel staat met de rug tegen de muur en moet het werk alsnog alleen doen. Lang leve de flexen en hoelang kan het uitwonen van het vaste personeel op deze manier nog zo door gaan?
En het is al helemaal een bloody shame als een flex nachtdienst moet draaien op een INTENSIEVE ZORG afdeling, ze kent de mensen niet en is niet op de hoogte van hun bijzonderheden.
Een doodzonde in onze ogen.

Nog fraaier wordt het als een avonddienst gewoon doorgaat in de nacht wegens ontstentenis van de geplande nachtdienst en gewoonweg omdat er geen reserves ingeroosterd worden. Nooit van een bond gehoord? Maar ook dat wordt als heel normaal beschouwd en van een bedankje of een leuke tegenprestatie komt zelden iets terecht. Van reserves inplannen in een rooster heeft kennelijk nog nooit iemand gehoord bij Cordaan, maar het is in feite een onmisbaar instrument voor continuering van de zorg en het bedrijf bij ziekte of uitval.

De zorg wordt verder ook nog uitgekleed door de bevoorrading van keuken en magazijn nu in handen te geven van weer een ander bedrijf dat ook wel brood ziet in deze verkwanseling en winstdeling.
Dat bedrijf bepaalde meteen al dat van de ca. 180 artikelen die normaliter voor de afdelingen en de keuken worden gebruikt, er nog slechts ca. 80 aangevraagd mogen worden. Alles gaat in korting op de ZORG.
Eenmaal in gang gezet heeft dat andere bedrijf het monopolie van prijsbepaling, want er moet natuurlijk wel aan verdiend worden. Ze doen het echt niet om ons uit de door de directie gestichte brand te helpen.

Ook de technische dienst is geen vooruitgang sinds zij zich moeten verdelen over te veel huizen.
Vroeger had je de technische dienst in huis en zo hoort het eigenlijk ook, want als er problemen zijn met bedden, afwasmachines, verlichting en technische apparatuur van een afdeling etc., dan hoort daar geen doorlooptijd van weken en soms maanden in te zitten.
Het gaat nu over heel wat schijven en met heel wat meer kantoorpersoneel en dat gaat weer in mindering op de ZORG aan het bed, want het moet uit de lengte of de breedte komen.
Die “ZORG aan het bed” IS de ZORG, maar dat zal de directie worst zijn, als de bonussen maar kloppen. De cliënt komt er almaar beroerder bij te zitten, want alles gaat naar het waterhoofd dat organisatie heet.

Van die directie horen we nooit iets en toch hebben ze heel wat uit te leggen aan het personeel. Kennelijk zijn ze bang voor de onvermijdelijke vragen, durven ze de confrontatie niet aan te gaan.
Al zouden ze alleen maar zo af en toe eens een voortgangsrapport uitgeven, waarin de stand van zaken en de nog te nemen stappen worden vermeld en dan tevens het personeel een hart onder de riem steken door te vertellen dat het allemaal beter gaat worden in de toekomst en hoe ze dat dachten te bereiken.
Ze kunnen ook eventueel verslag doen van hoe leuk ze het gehad hebben op hun exotische reisjes en ... * (* stukje verwijderd door B&V - hier wordt overigens w.s. gedoeld op reizen van stafleden en managers naar o.m. Marokko en Turkije in het kader van "interculturalisatie" ofwel "Kleurrijk Cordaan"...)
Wij weten het niet en we vullen dus maar wat in, want we moeten ergens heen met onze frustratie aangaande dit bedrijf. Niemand krijgt hier wat te horen, het personeel krijgt het alleen maar te voelen als een slaaf die geslagen wordt door zijn baas. In een hoek gedrukt en geen uitleg.
Waardering nihil, of moest dat prachtige kerstpakket met goedkope troep (ook weer zonde van het geld, maar ook hier heeft weer een partij flink aan verdiend) hun dank en waardering tot uiting brengen?
Dan weten we nu precies waar we aan toe zijn.

En ze mogen zichzelf feliciteren met de hedendaagse slechte arbeidsmarkt, want dat is het enige wat het verzorgende personeel belet om massaal weg te lopen en om te kijken naar beter en leuker werk, totdat ze uiteindelijk alleen overblijven met hun waterhoofd en de uitgeklede cliënten.

Tekenend voor de afgang en de teloorgang van de saamhorigheid was trouwens wel de nieuwjaarsreceptie in verpleeghuis Slotervaart. Deze werd bezocht door wel 26 belangstellenden, zijnde de echte diehards. We hebben betere tijden gekend.

Waarnemers Cordaanverpleeghuis Slotervaart,
Amsterdam, januari 2010.

 

ALLE RECHTEN VOORBEHOUDEN © GK - bejaardenvogelvrij.nl